Miłość i miłowanie jako sposoby bycia w świecie
P: Czym jest miłość? Często wydaje się nieosiągalna.
O: Miłość jest błędnie brana za emocję; tak naprawdę jest stanem świadomości, sposobem bycia w świecie, sposobem widzenia siebie i innych. Miłość do Boga lub natury, a nawet naszych zwierząt toruje drogę duchowej inspiracji. Pragnienie uczynienia innych szczęśliwymi przewyższa egoizm.
Im więcej dajemy miłości, tym bardziej wzrasta nasza zdolność do tego. Dobrą praktyką wstępną jest życzenie innym dobrze w myślach przez cały dzień. Miłość przeradza się w miłowanie, które stopniowo staje się coraz intensywniejsze, nie wybierające i radosne. Nadchodzi czas, kiedy się „zakochujemy” we wszystkim i w każdym, kogo spotykamy.
Ta skłonność do intensywnego kochania musi zostać przyhamowana, ponieważ, co ciekawe, miłość przeraża wielu ludzi. Wiele osób, jeśli w ogóle potrafi spojrzeć komuś prosto w oczy, to najwyżej na ułamek sekundy. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy z oczu patrzącej na nich osoby promieniuje miłość. Niektórzy ludzie nawet wpadają w panikę, gdy stykają się z miłością.
ŚWIĘCI, OŚWIECENI, MIŁUJĄCY
Niektóre duchowe traktaty nauczają, że tak naprawdę nie ma etapów oświecenia, jakby było to zjawisko typu „wszystko albo nic”. Przedstawia to niesprawdzony pogląd lub tylko częściową informację, która była przekazywana przez danego nauczyciela w określonym celu, określonej grupie ludzi, w określonym czasie. Żeby w pełni zrozumieć jakieś stwierdzenie, musimy znać kontekst, w którym zostało wygłoszone. Badania pokazują, że świętość jest terminem opisowym używanym wobec ludzi, którzy zwykle osiągnęli wysokie zakresy skalibrowanego poziomu 500. Na tym poziomie radość skłania wiele osób, aby zostać duchowymi i inspirującymi nauczycielami, uzdrowicielami, wielkimi artystami albo nawet wielkimi architektami, tworzącymi wspaniałe katedry, wspaniałą, inspirującą muzykę i piękno we wszystkich jego formach.
Oświecenie jako takie, to znaczy zastąpienie dualności przez niedualność, kalibruje na 600 lub wyżej. Można by powiedzieć, że każda kalibracja z poziomu 600 i wyżej formalnie oznacza oświecenie. Około skalibrowanego poziomu 600 pojawia się błogość, a ziemska aktywność ustaje, czasami definitywnie. Jeżeli danej osobie przeznaczone jest pozostać na świecie, ten stan „dojrzewa” i następuje powolny powrót zdolności funkcjonowania. Niektóre oświecone „osoby” powracają do duchowej praktyki i medytacji, wznosząc się na poziom 700. Na tym poziomie potocznie rozumiany świat nie jest już samoistną rzeczywistością. Nie ma ani odrębnych osób, ani świata potrzebującego zbawienia. Wszystko rozwija się zgodnie z Boską Wolą. Świat jest poddany Bogu, a jego przeznaczenie samo się spełnia. Żadna interwencja nie jest potrzebna. Całe życie jest ewolucją świadomości i rozwijaniem się Stworzenia.
AURA MĘDRCÓW
Aura emanująca z osób, które kalibrują na 700, przyciąga odwiedzających i wywiera na nich wpływ. Lubią przebywać w jej pobliżu, ponieważ czują wówczas spokój. W tym polu energii tak zwane problemy rozwiązują się spontanicznie, a pogoda ducha zastępuje lęk i niepokój. To pole energii przyspiesza duchowe urzeczywistnienia i rozwój odwiedzających.
Pola energii z poziomu 600 i wyżej, a zwłaszcza 700, zmieniają kontekst pozycjonalności, dzięki czemu iluzoryczne konflikty zostają rozwiązane. Na poziomie 700 zwykle następuje wycofanie się ze zwykłego świata. Pojawia się skłonność do spontanicznego nauczania. Wielu ludzi na tym poziomie tworzy grupy duchowych uczniów i poszukiwaczy, zakłada aśramy, ośrodki jogi, klasztory i duchowe zakony. Niektórzy nazywani są mistrzami, guru, mędrcami lub otrzymują różne duchowe tytuły, w zależności od kultury.
Fragment książki dr Davida R. Hawkinsa „OKO W OKO Z JAŹNIĄ. Przed którą nic nie jest ukryte”.