Radość

Radość (540) to kolejny poziom doświadczania bezwarunkowej miłości. Charakteryzuje ją niezwykła cierpliwość i zdolność utrzymywania pozytywnego nastawienia mimo długotrwałych przeciwności losu. Znakiem rozpoznawczym tego stanu jest współczucie.

Na tym wysokim poziomie świadomości widzi się doskonałość stworzenia, a świat przepełniony jest znakomitym pięknem. Wszystko dzieje się bez wysiłku, występuje synchroniczność, a świat i wszystko w tym świecie postrzegane jest jako emanacja Boskości i miłości. Wola jednostki staje się jednym z wolą boską. Wyczuwa się Obecność, której moc wprawia wszystko w ruch, przekraczając konwencjonalne przekonania dotyczące natury rzeczywistości, co później przez zwykłego obserwatora nazywane jest cudem.

Radość doświadczana jest przez świętych, uzdrowicieli duchowych i uczniów zgłębiających duchowość na zaawansowanym poziomie. Ludzie, którzy osiągnęli ten poziom, mają znaczący wpływ na resztę ludzkości. Potrafią z miłością i pokojem wejrzeć w czyjąś duszę. Posiadają zdolność dłuższego, otwartego wejrzenia w innych, które wywołuje stan miłości i pokoju.

Na wysokich rejestrach poziomu 500, świat, jaki widzimy, jest oświetlony przez wyśmienite piękno i doskonałość stworzenia. Wszystko zachodzi bez wysiłku dzięki synchroniczności, a świat wraz ze swoimi wszystkimi przejawami widziany jest jako wyraz Miłości i Boskości. Indywidualna wola wtapia się w wolę Boga. Można wyczuć moc Obecności, która ułatwia zachodzenie zjawisk przekraczających konwencjonalne oczekiwania wobec rzeczywistości, określanych przez zwykłego obserwatora jako „cuda”. Zjawiska te reprezentują moc pola energii, a nie jednostki.

Poczucie odpowiedzialności za innych posiada na tym poziomie inną jakość niż to, które występuje na niższych poziomach. Pojawia się pragnienie, by wykorzystywać swój stan świadomości dla dobra samego życia, a nie dla poszczególnych osób. Tej zdolności kochania wielu ludzi jednocześnie towarzyszy odkrycie, że im bardziej się kocha, tym bardziej jest się zdolnym do miłości.