Wstyd

Wstyd (20) ma destrukcyjny wpływ na zdrowie emocjonalne i psychiczne i – jako skutek niskiej samooceny – przyczynia się do powstawania chorób psychicznych.

Osoba na tym poziomie świadomości jest wylękniona, wycofana i zamknięta w sobie. Wstydzi się i obawia „utraty twarzy”, kompromitacji oraz stania się osobą niepożądaną, ma skłonności do urojeń i paranoi.

Wczesne doświadczenia życiowe, takie jak bycie zaniedbywanym fizycznie, emocjonalnie, lub seksualnie wykorzystywanym, prowadzą do wstydu i wypaczają osobowość na resztę życia, o ile problemy te nie zostaną kiedyś rozwiązane. Osobowość opartą na wstydzie cechuje nieśmiałość, wycofanie, introwertyzm oraz pomniejszanie własnej wartości.

Wstyd, powodując rozpad osobowości, stwarza podatność na inne negatywne emocje, tym samym prowadzi do złości i poczucia winy.

Niektórzy rekompensują wstyd perfekcjonizmem i surowością. Stają się nieprzejednani oraz nietolerancyjni, przerzucając swój nieuświadomiony wstyd na innych i uważając się za uprawnionych do atakowania i wymierzania im sprawiedliwości.

Poziom Wstydu jest niebezpiecznie bliski śmierci, która może zostać świadomie wybrana jako samobójstwo. Może się też przejawiać bardziej subtelnie i dokonać się poprzez zaniechanie kroków prowadzących do przedłużenia życia. Takim przykładem jest śmierć na skutek wypadku, którego można było uniknąć.

Wstyd jest także odzwierciedleniem nienawiści do samego siebie, która, gdy zwrócona na zewnątrz, może się objawić jako wysoka, wręcz mordercza agresja. Czasami może wynikać z nadużywania swoich wpływów i duchowego czy religijnego statusu, co widać w porażkach upadłych guru, niegdyś cieszących się światowym uznaniem i ogromnym bogactwem.